دنیا نمیگذرد...این ماییم که رهگذریم....پس در هر طلوع وغروب،زندگی را احساس

کن!مهربان باش،محبت کن،شاید فردایی نباشد!شاید فردایی باشد وما نباشیم....

مهربانیت را به دستی ببخش،اگر میدانی با او خواهی ماند وگرنه حسرتی میگذاری

بر دلی که دوستت دارد.

گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید نه برای آنکه دیگران را از خودت دور 

کنی بلکه برای اینکه ببینی چه کسی برای دیدنت دیوار را خراب می کند.

زندگی را طی کن وآن وقت که بر بلند ترین قله های آن ایستادی لبخندت را نثار آن

سنگریزه هایی کن که پاهایت را خراشیدن...

امروز معلم عشقم گفت:دوخط موازی هیچگاه بهم نمیرسند،مگر اینکه یکی از آنها

خود را بشکند.گفتم:من که خودم را شکستم پس چرا به او نرسیدم؟لبخندتلخی زد

وگفت :شاید او هم به سوی خط دیگری شکسته باشد.

گاهی دلم میخواد یکی از پشت چشامو بگیره وبگه اگه گفتی من کیم؟!منم

دستاشو بگیرم وبگم هر کی هستی بمون خییییلی تنهام...

دلم اونقدر شکستسه وخسته است که میخوام گوشه ای از دنیا پشت به همه

چی بشینم و زانو هامو بغل کنم وبگم :خدایا.....من بازی نمیکنم!...

تلخ است همه فکر کنند سرت شلوغ است،وتنها خودت بدانی چقدر تنهایی.....

بیادت می آورم تا همیشه بدانی که زیباترین منش هر آدمی محبت اوست.

خط دو انتها دارده...مثلث 3تا انتها.... مربع 4تا انتها...امیدوارم دوستی من وتو مثل

دایره بی انتها باشه.

مهربان دوست!در شاهراه وصل به معبود اگر کوله بار دعایت جا داشت مرا هم یادی  کن،که بایادت هستم هرچند تهی دستم.

امتحان آیین نامه داشتم سرهنگ پرسید :دور زدن کجا ممنوعه؟گفتم تو عالم رفاقت.....لبخند زدو گفت:پیاده شو قبولی...